سیاه چاله ها دریچه ای به مکان های دیگر در کیهان

در عمق سیاه چاله منطقه ای وجود دارد که عنوان منطقه «یکتایی گرانشی» شناخته می شود و آن جا جایی است که منحنی مکان-زمان به سمت بی نهایت میل می کند. هیچ ماده ای اگر توان عبور از این منطقه را داشته باشد، از خطر تلف شدن و نابود گشتن مصون نیست.

با این همه مطالعات جدید صورت گرفته از سوی دانشمندان در بر دارنده این احتمال است که در دل کرم زمانی مرکز یک سیاه چاله یک راه خروج وجود دارد که دقیقا مشابه با در پشتی عمل می کند.

بر اساس این نظریه هر آنچه که از درون یک سیاه چاله عبور کند، تا حد غایی خود کش می آید اما زمانی که در منطقه ای دیگر از کیهان مجددا پدیدار می شود، به حالت و اندازه عادی خود باز می گردد.

محققان در انستیتو فیزیک ذره ای والنسیا اخیرا سناریوی جدیدی را مطرح کرده اند که بر اساس آن موضوع یکتایی گرانشی به عنوان یک نقص در ساختار ژئومتری مکان-زمان مطرح است. ایشان برای آزمایش ایده خود از یک روش غیر متعارف بهره گرفته اند که شامل استفاده از ساختارهای ژئومتری مشابه با لایه های کریستال گرافینی است. این لایه ها فعالیت های درون یک سیاه چاله را بهتر از هر چیز دیگری شبیه سازی کرده و نشان می دهند. این دانشمندان بر روی نوعی از سیاه چاله ها که بی حرکت و دارای بار الکتریکی هستند متمرکز شده اند.

«گونزالو اولمو» یکی از محققان دانشگاه والنسیا می گوید: در واقع سیاه چاله ها آزمایشگاه های نظری هستند تا ایده های جدید در مورد گرانش را با آنها مورد بررسی قرار دهیم. دقیقا همانگونه که لایه های کریستال در ساختار میکروسکوپی خود دچار نقایصی هستند، منطقه مرکزی یک سیاه چاله نیز می تواند به عنوان یک نابهنجاری در مکان-زمان مطرح شود که برای توضیح دقیق آن نیازمند المان های ژئومتری جدید هستیم.

این دانشمندان تمامی گزینه های ممکن برای پیدا کردن این ژئومتری های جدید با الهام گرفتن از پدیده های طبیعی مورد بررسی قرار داده اند تا در نهایت موفق به کشف یک نقطه مرکزی با سطحی کروی شدند که نمایش دهنده وضعیت یک کرم زمانی در دل یک سیاه چاله است.

الومو توضیح می دهد که با این کشف جدید و تجزیه و تحلیل های آتی در اولین قدم آنها موفق به حل مسئله «یکتایی گرانشی» شدند به این ترتیب که در مرکز یک سیاه چاله یا همان کرم زمانی یک در پشتی وجود دارد که در آن زمان و مکان می تواند تداوم داشته باشد. معادلات محققان نشان می دهد که کرم زمانی در مرکز سیاه چاله کوچکتر از یک هسته اتمی است اما با توجه به بار ذخیره شده در خود سیاه چاله می تواند اندازه آن بزرگتر شود.

اگر ماده ای از این میان عبور کند تا حد نهایی خود کش می آید و به قدری باریک می شود که می تواند از میان این کرم زمانی عبور کند و زمانی که از سوی دیگر کرم بیرون می آید مجددا به حالت عادی خود باز می گردد.

در حالی که قطعا انسان از یک چنین فرایندی زنده بیرون نخواهد آمد اما دانشمندان می گویند این ایده سابق که ماده در سیاه چاله برای همیشه نابود می شود، صحت ندارد. بلکه موادی که به درون سیاه چاله میروند از یک جای دیگر در آن سوی کرم زمانی و در بخشی دیگر از کیهان سر در می آورند.

همچنین این محققان می گویند که بر خلاف آنچه که در نظریه گرانش انیشتین توضیح داده شده، هیچ انرژی مرموزی برای شکل گرفتن کرم زمانی لازم نیست و در نظریه جدید ایشان کرم زمانی می تواند از انرژی و مواد عادی نظیر میدان مغناطیسی شکل بگیرد.